Случайная статьи: Birinchi kechadan keyingi mashmashalar
Maftuna bilan Nodirni tanishib qolishganiga uncha ... прочитайте
Maftuna bilan Nodirni tanishib qolishganiga uncha ... прочитайте
Рекомендуем
Азербайджанское порно онлайн 2024 HEKAYE.RU XIKOYALAR.RU Секс хикойалар UzPornhub.Ru - УЗБЕК ЗАПАЛ СЕКС УЗБЕКСКОЕ ПОРНО УЗБЕКСКОЕ ПОРНО ОНЛАЙН Maqolalar.Ru - Jinsiy saboqlar SEXMOBI.RU VaxSeks.Su - Uzbek zapal video XPIZDA.RU - УЗБЕКСКОЕ ПОРНО Telegramdagi zapal videolar Смотреть видео на XXXDOM.Ru Узбекское новый порно 2024 uzbekskoe.proКупить рекламу
Seni Hohlayman. . . 04
-Bu hikoya voyaga yetganlar uchun mo`ljallangan. Agar voyaga yetmagan bo`lsangiz, hikoyani tark eting-
Agar bu hikoyaning avvalgi qismlarini o`qimagan bo`lsangiz, avval oldingi qismlarini o`qing:
IV BOB
Kunlarim shu tarzda o`ta boshladi. Ertalabdan kollejga yo`l olaman, tushdan keyin uyga qaytaman. Ba`zan yarim kechasi Dilnoza bilan multfilm (ba`zan kino) ko`rib o`tirardik. Ko`pincha yana qo`limni yelkasiga qo`yib olardim. U ham boshi bilan yelkamga suyanardi. Biz bu holatda o`tirganimizda ko`rayotgan narsamiz miyamga kirmas, faqat Dilnozani o`ylardim.
Nega endi aynan Dilnoza? Nega boshqa qizlarni emas, aynan Dilnozani hohlayapman? Bu savollarga o`zim javob bera olmas edim.
Kunlar shu zaylda o`taverib, Sentabr oyi ham oxirlab qoldi. Endi kunlar avvalgidek qaynoq bo`lmasad, baribir issiq edi. Hayotimni o`zgartirishi mumkin bo`lgan voqea aynan shu vaqtda sodir bo`lishini, ochig`i o`ylamagan ham edim. . .
29-Sentabr tongi. . . Bugun odatdagiga hilof ravishda Dilnoza uyg`otardi.
-Turing, o`qishga kech qolasiz! -derdi u shiringina jilmayib.
Men unga kulib qo`yib, o`rnimdan turdim. Dilnoza chiqib ketgach, ustimga shimim bilan futbolkamni kiydimda, yuvinish xonasiga o`tdim. Yuzlarimni yuvib, mexmonxonaga kirdim. Bu safar noodatiy narsa ko`proq edi: kelinoyim va amakim yo`q!
-Oying bilan dadang qani? -so`radim Dilnozadan.
-Bugun oyimni o`tirishi borku, o`shanga ertaroq ketdi. Dadam ham bira to`la oyimni tashlab ishga o`tib ketadi.
-O`tirish? Yakshanba kunida emasmidi? -shunday dedimu, bugun yakshanba ekanligi esimga tushib qoldi.
Dilnoza menga qarab kulib yubordi.
-Voy yaramasey, -dedim xazil bilan, -hali yakshanbada saxarlabdan uyg`otdingmi? -Ertaroq turing degandimda, -dedi Dilnoza, piyolaga choy quyib menga uzatarkan.
Men nonushta qila boshladim. Nonushtadan keyin men Diyorbekni o`ynatayotganimda Dilnoza xonalarni tozalab chiqdi. Keyin hammamiz bir bo`lib televizor ko`ra boshladik. Divanda o`tirarkanmiz, bir tarafimda Diyorbek, ikkinchi tarafida Dilnoza menga yopishib o`tirishardi. Dilnoza jinsi shortik kiyib olgandi. Shortigi juda kaltaligi bois, sonlari shundoqqina ko`zni olardi. Men bir amallab yana uni yelkasiga qo`limni qo`ymoqchi edim, u qimirlab, quchog`imga boshini qo`yib yotib oldi.
Bu holat juda yoqimli edi. Uning boshi asbobimga tegib turar, allaqachon qattiqlashib bo`lgandi. Balki u ham boshiga qandaydir qattiq narsa botayotganini sezgandir, lekin u televizordan ko`z uzmasdi. Uning hozirgi holati shunday ediki, futbolkasining bo`yin qismi sal pastga tushib, o`ng ko`kragining boshlanish qismi aniq ko`rinar edi. Bu narsa esa ehtiroslarimni yanada kuchaytirar edi. Shartta o`rnimdan turib, uni quchoqlab, o`pib, yechintirgim kelardi. Lekin birgina Diyorbek sabablimi, yo yana boshqa biror sababmi, bunday qila olmasdim.
Bir qo`lim bilan asta uning sochlarini silay boshladim. Unga bu holat xush yoqib, menga kulib qo`ydi. Men bundan yanada shijoatlanib, uning yuzini silay boshladim.
Dilnoza o`zini odatdagidek tutishda davom etardi. Hozir bor kuchimni yig`ib, uning ko`kraklarini ushlashga harakat qilmoqchi edim, lekin bunga kuchim yetmasdi.
Kunni shu tariqa o`tkazdik. Soat 5larda kelinoyim kelgach, xonamga kirib, kompyuter o`ynay boshladim. -Hozir Dilnoza ham kiradi- deya umid bilan o`ylardim. Hozir kirib qolsa, yana uni yelkasidan tutib, yuzlaridan silab o`tirishni hayol qilardim. Lekin Dilnoza kirmadi.
Shu tarzda kech ham tushdi. Ovqatlanib bo`lgach, yana kompyuter o`ynashni boshladim. Bu safar Dilnoza kirib keldi. Endi ikkalamiz men yangi yozgan o`yinni o`ynab o`tirardik. Lekin yigirma daqiqa ham o`tmay, kelinoyim kirib, kech bo`lganini aytib, Dilnozaga ham xonasiga chiqib uxlashini aytdi. Noiloj, Dilnoza xonasiga kirib ketdi.
Dilnozasiz kompyuter ham yoqmay qoldi. Kompyuterni o`chirib, krovatimga cho`zildim. Yotgan holda Dilnoza haqida hayol surardim. Uning jozibador sonlari, yarmi ko`ringan ko`kragi, silliqqina yuzi ko`z oldimdan ketmasdi. Turli holatlarni tasavvur qilardim: ikkalamiz o`pishayotganimiz, quchoqlashayotganimiz va birga bo`layotganimiz. . .
Oradan yarim soat yoki ko`proq vaqt o`tgandi, xonam eshigi ochilib, Dilnozaning shivirlagan ovozi eshitildi:
-Aka?
-Ha? -dedim men ham pichirlab.
-Uxlamayapsizmi?
-Uxlayapman. Nima edi?
-Men uxlolmayapman. Biroz yonizda yotsam maylimi akajon?
Uning bu so`zlari huddi -siz bilan birga bo`lmoqchiman- degandek eshitilardi. Sizningcha, men bunga yo`q dermidim? ASLO!
-Kelaqol, -dedim sal surilib.
Dilnoza yonimga yotdi. Keyin joylasha olmadimi, uyoq-buyoqqa qarab yotib ko`rdi. Nihoyat, boshini meni ko`kragimga qo`ydi. Men shok holatida edim. Dilnoza ikkimiz hozir bir krovatda yotibmiz, ayniqsa, u meni ko`kragimga bosh qo`yib yotibdi!
Eng yoqimlisi, men uning ko`kraklarini ham his etardim. Qornimdan biroz teparoqqa botib turgan yumshoq ko`kraklari ehtiroslarimni uyg`otib yubordi. Lekin shunday bo`lsada, o`zimni bosishga kuch topdim.
Bir qo`lim bilan uning yuzlarini silashni boshladim. Bu unga ham yoqayotgani bilinib turardi. Ba`zan bilinar-bilinmas qilib -mmmm- deb qo`yardi.
Shu holatda yarim soatdan ortiq yotdik. Keyin Dilnoza o`rnidan turib, chiqib keta boshladi. Lekin, eshik yoniga qaytdiyu, bir nimasini unutgandek ortga qaytdi. Keyin. . . U yuzimdan o`pib qo`ydi!
-Xayrli tun, akajon, -u shunday deb chiqib ketdi.
Men butun umr esimdan chiqmaydigan ishlarni boshimdan o`tkazdim. Shularni o`ylarkanman, hojatxona eshigi ochilganini eshitdim. Bir-ikki daqiqalarda o`rnimdan turishga kuch topdim. Xonamni eshigini biroz ochib, hojatxona tarafga qaradim. Hojatxona eshigi yaxshi yopilmagandi.
-Dilnoza hozir hojatxonada. . . U hojatda ekanida(yoki cho`milayotganida) yanada jozibador bo`lib ketsa kerak- deb hayol surdimda, hojatxona tarafga yurdim.
Lekin hojatxonaga yaqinlashganim sari, qadamlarim o`z-o`zidan sekinlashardi. Chunki. . . Hojatxonadan pastgina ehtirosli ovozlar eshitilardi. Men ovozlarni eshitganimdayoq tamom bo`lgandim. Lekin ortga qaytishni o`ylamay, hojatxona eshigiga yaqinlashdim. Hojatxona eshigi taxminan yarim qarich ochiq edi xolos. Shu ochiq joydan ovoz chiqarmay ichkariga mo`raladim. . . Ko`rgan narsamdan sal qolsa hushimdan ketardim! . .
Ichkarida.
Agar bu hikoyaning avvalgi qismlarini o`qimagan bo`lsangiz, avval oldingi qismlarini o`qing:
IV BOB
Kunlarim shu tarzda o`ta boshladi. Ertalabdan kollejga yo`l olaman, tushdan keyin uyga qaytaman. Ba`zan yarim kechasi Dilnoza bilan multfilm (ba`zan kino) ko`rib o`tirardik. Ko`pincha yana qo`limni yelkasiga qo`yib olardim. U ham boshi bilan yelkamga suyanardi. Biz bu holatda o`tirganimizda ko`rayotgan narsamiz miyamga kirmas, faqat Dilnozani o`ylardim.
Nega endi aynan Dilnoza? Nega boshqa qizlarni emas, aynan Dilnozani hohlayapman? Bu savollarga o`zim javob bera olmas edim.
Kunlar shu zaylda o`taverib, Sentabr oyi ham oxirlab qoldi. Endi kunlar avvalgidek qaynoq bo`lmasad, baribir issiq edi. Hayotimni o`zgartirishi mumkin bo`lgan voqea aynan shu vaqtda sodir bo`lishini, ochig`i o`ylamagan ham edim. . .
29-Sentabr tongi. . . Bugun odatdagiga hilof ravishda Dilnoza uyg`otardi.
-Turing, o`qishga kech qolasiz! -derdi u shiringina jilmayib.
Men unga kulib qo`yib, o`rnimdan turdim. Dilnoza chiqib ketgach, ustimga shimim bilan futbolkamni kiydimda, yuvinish xonasiga o`tdim. Yuzlarimni yuvib, mexmonxonaga kirdim. Bu safar noodatiy narsa ko`proq edi: kelinoyim va amakim yo`q!
-Oying bilan dadang qani? -so`radim Dilnozadan.
-Bugun oyimni o`tirishi borku, o`shanga ertaroq ketdi. Dadam ham bira to`la oyimni tashlab ishga o`tib ketadi.
-O`tirish? Yakshanba kunida emasmidi? -shunday dedimu, bugun yakshanba ekanligi esimga tushib qoldi.
Dilnoza menga qarab kulib yubordi.
-Voy yaramasey, -dedim xazil bilan, -hali yakshanbada saxarlabdan uyg`otdingmi? -Ertaroq turing degandimda, -dedi Dilnoza, piyolaga choy quyib menga uzatarkan.
Men nonushta qila boshladim. Nonushtadan keyin men Diyorbekni o`ynatayotganimda Dilnoza xonalarni tozalab chiqdi. Keyin hammamiz bir bo`lib televizor ko`ra boshladik. Divanda o`tirarkanmiz, bir tarafimda Diyorbek, ikkinchi tarafida Dilnoza menga yopishib o`tirishardi. Dilnoza jinsi shortik kiyib olgandi. Shortigi juda kaltaligi bois, sonlari shundoqqina ko`zni olardi. Men bir amallab yana uni yelkasiga qo`limni qo`ymoqchi edim, u qimirlab, quchog`imga boshini qo`yib yotib oldi.
Bu holat juda yoqimli edi. Uning boshi asbobimga tegib turar, allaqachon qattiqlashib bo`lgandi. Balki u ham boshiga qandaydir qattiq narsa botayotganini sezgandir, lekin u televizordan ko`z uzmasdi. Uning hozirgi holati shunday ediki, futbolkasining bo`yin qismi sal pastga tushib, o`ng ko`kragining boshlanish qismi aniq ko`rinar edi. Bu narsa esa ehtiroslarimni yanada kuchaytirar edi. Shartta o`rnimdan turib, uni quchoqlab, o`pib, yechintirgim kelardi. Lekin birgina Diyorbek sabablimi, yo yana boshqa biror sababmi, bunday qila olmasdim.
Bir qo`lim bilan asta uning sochlarini silay boshladim. Unga bu holat xush yoqib, menga kulib qo`ydi. Men bundan yanada shijoatlanib, uning yuzini silay boshladim.
Dilnoza o`zini odatdagidek tutishda davom etardi. Hozir bor kuchimni yig`ib, uning ko`kraklarini ushlashga harakat qilmoqchi edim, lekin bunga kuchim yetmasdi.
Kunni shu tariqa o`tkazdik. Soat 5larda kelinoyim kelgach, xonamga kirib, kompyuter o`ynay boshladim. -Hozir Dilnoza ham kiradi- deya umid bilan o`ylardim. Hozir kirib qolsa, yana uni yelkasidan tutib, yuzlaridan silab o`tirishni hayol qilardim. Lekin Dilnoza kirmadi.
Shu tarzda kech ham tushdi. Ovqatlanib bo`lgach, yana kompyuter o`ynashni boshladim. Bu safar Dilnoza kirib keldi. Endi ikkalamiz men yangi yozgan o`yinni o`ynab o`tirardik. Lekin yigirma daqiqa ham o`tmay, kelinoyim kirib, kech bo`lganini aytib, Dilnozaga ham xonasiga chiqib uxlashini aytdi. Noiloj, Dilnoza xonasiga kirib ketdi.
Dilnozasiz kompyuter ham yoqmay qoldi. Kompyuterni o`chirib, krovatimga cho`zildim. Yotgan holda Dilnoza haqida hayol surardim. Uning jozibador sonlari, yarmi ko`ringan ko`kragi, silliqqina yuzi ko`z oldimdan ketmasdi. Turli holatlarni tasavvur qilardim: ikkalamiz o`pishayotganimiz, quchoqlashayotganimiz va birga bo`layotganimiz. . .
Oradan yarim soat yoki ko`proq vaqt o`tgandi, xonam eshigi ochilib, Dilnozaning shivirlagan ovozi eshitildi:
-Aka?
-Ha? -dedim men ham pichirlab.
-Uxlamayapsizmi?
-Uxlayapman. Nima edi?
-Men uxlolmayapman. Biroz yonizda yotsam maylimi akajon?
Uning bu so`zlari huddi -siz bilan birga bo`lmoqchiman- degandek eshitilardi. Sizningcha, men bunga yo`q dermidim? ASLO!
-Kelaqol, -dedim sal surilib.
Dilnoza yonimga yotdi. Keyin joylasha olmadimi, uyoq-buyoqqa qarab yotib ko`rdi. Nihoyat, boshini meni ko`kragimga qo`ydi. Men shok holatida edim. Dilnoza ikkimiz hozir bir krovatda yotibmiz, ayniqsa, u meni ko`kragimga bosh qo`yib yotibdi!
Eng yoqimlisi, men uning ko`kraklarini ham his etardim. Qornimdan biroz teparoqqa botib turgan yumshoq ko`kraklari ehtiroslarimni uyg`otib yubordi. Lekin shunday bo`lsada, o`zimni bosishga kuch topdim.
Bir qo`lim bilan uning yuzlarini silashni boshladim. Bu unga ham yoqayotgani bilinib turardi. Ba`zan bilinar-bilinmas qilib -mmmm- deb qo`yardi.
Shu holatda yarim soatdan ortiq yotdik. Keyin Dilnoza o`rnidan turib, chiqib keta boshladi. Lekin, eshik yoniga qaytdiyu, bir nimasini unutgandek ortga qaytdi. Keyin. . . U yuzimdan o`pib qo`ydi!
-Xayrli tun, akajon, -u shunday deb chiqib ketdi.
Men butun umr esimdan chiqmaydigan ishlarni boshimdan o`tkazdim. Shularni o`ylarkanman, hojatxona eshigi ochilganini eshitdim. Bir-ikki daqiqalarda o`rnimdan turishga kuch topdim. Xonamni eshigini biroz ochib, hojatxona tarafga qaradim. Hojatxona eshigi yaxshi yopilmagandi.
-Dilnoza hozir hojatxonada. . . U hojatda ekanida(yoki cho`milayotganida) yanada jozibador bo`lib ketsa kerak- deb hayol surdimda, hojatxona tarafga yurdim.
Lekin hojatxonaga yaqinlashganim sari, qadamlarim o`z-o`zidan sekinlashardi. Chunki. . . Hojatxonadan pastgina ehtirosli ovozlar eshitilardi. Men ovozlarni eshitganimdayoq tamom bo`lgandim. Lekin ortga qaytishni o`ylamay, hojatxona eshigiga yaqinlashdim. Hojatxona eshigi taxminan yarim qarich ochiq edi xolos. Shu ochiq joydan ovoz chiqarmay ichkariga mo`raladim. . . Ko`rgan narsamdan sal qolsa hushimdan ketardim! . .
Ichkarida.
O'qilgan: 11488
Bosh sahifaga
0 / 19